چند روز پیش دوست عزیزی که خبرنگار علمی نیز هست ایمیلی برایم فرستاد حاوی لینکی به سایت به اصطلاح خبرگزاری فارس! و از من خواسته بود که مراقب مصاحبه با خبرنگاران باشم. مطلب بسیار خنده داری که به نوشته خبرنگار فارس محصول مصاحبه با من بوده است!!! تیتر بسیار حماسی هم دارد این خبر. با تعجب مشغول خواندن مطلب شدم و گیج که من کی چنین اراجیفی بر زبان آورده ام که ناگهان یادم آمد.
سال گذشته به دعوت انجمن نجوم ادیب اصفهان برای ایراد یک سخنرانی به اصفهان دعوت شدم. در پایان سخنرانی جلسه پرسش و پاسخی بود و سوالاتی که حاضران در سالن پرسیدند و البته پاسخ های من برای مستمعینی که عمدتا مردم عادی کوچه و بازار بودند و تنها نقطه اشتراکشان عشق به نجوم وکیهان‌شناسی بود. گویا یکی از این حاضران خبرنگار فارس بوده که برای یک مشت دلار حاضر شده خلاصه یک ساعت سخنرانی من را در قالب مصاحبه ای حماسی به خورد سازمان مطبوعش دهد. احتمالا یک و یا دو اسکناس پنج هزار تومانی دستمزد این مصاحبه خیلی علمی بوده. بیچاره دلم برایش می سوزد.
اما آنچه باعث شده بود دوست عزیز من هشدارم دهد از خبرنگاران آن طرفی عکس العملی بود که دوستان این طرفی از خودشان بروز داده بودند. وا مصیبتاااااااا حالا این دوستان یک گافی از آن دشمنان داشتند و یک کارشناس احمق که حرف های چرند و پرند و حماسی تحویل اجتماع داده بود و کر کر خنده و فحش و توهین و ..... و دلشکستگی من. دلم شکست نه به خاطر توهین هایی که به من شده بود و طنابی که بر گردنم انداخته بودند.... نه به خدا... دلم شکست به خاطر ما که اینجوری لمپن تربیت شده ایم. اقرار کنیم همه ما لمپن تربیت شده ایم. صبر نداریم خیلی ساده درباره مردم قضاوت می کنیم و خیلی راحت حکم ارتداد صادر میکنیم. البته این داستانی است که هر روز در تلویزیون و روزنامه و رادیو و دانشگاه و مدرسه و میدان شهر و کوچه و خانه همسایه و از همه بدتر تریبون‌های مذهبی و سیاسی رخ می دهد. ما خیلی راحت یک نفر را سفید و چند ثانیه بعد سیاه می بینیم، الان دوست است و با یک سر چرخاندن دشمن، با تو سلام کند خوب است و با آن یکی .....!!!!! شاید به همین خاطر است که خیلی راحت می آیند گولمان می زنند و سر کیسه امان می کنند و با نیشخندی می روند.
خوب این وبلاگ درباره زندگی یک ساله من در نروژ است . من هم باید مثل آخوندها آخرش حتما سری به صحرای نروژ بزنم. به خاطر دارم روزی خانه یکی از معلمان دعوت بودیم. من داشتم از اوضاع سیاسی ایران و وضعیت خانمها در کشورم صحبت میکردم. دخترک 12 ساله معلم‌مان هم گوشه ای نشسته بود و خوشحال از فرصتی که بابت آمدن ما به خانه اشان یافته بود مشغول چپاندن شیرینی های رنگارنگ به داخل لپش بود. ناگهان دست از خوردن برداشت و با اعتماد به نفس فراوان رو به من گفت که حرفهایم آنقدر عجیب و دور از انتظارات او در مورد یک شرایط زندگی عادی است که نمی تواند آن را باور کند. من که آموخته بودم هر چه بزرگترها می گویند را باید بدون کم و کاست پذیرفت، از این گستاخی کودکانه او برآشفتم اما در کمال تعجب من والدینش نه تنها چشم غره نرفته و یا او را به سکوت وانداشتند که برخواسته چندین جلد کتاب برای او آوردند تا بتوانند مستدل او را قانع کنند که باید درباره حرف های من مطالعه کند. مادرش خیلی زود چند وبسایت ایرانی را با کمک من یافت و با استفاده از مترجم گوگل آنها را ترجمه و در اختیار کودکش گذاشت و..... این داستان دو ساعتی ادامه یافت. نتیجه اما سخنرانی جذاب دخترک بود در مدرسه اشان در هفته بعد درباره وضعیت دختران ایرانی و داستان های بعدی. تفاوت ها را احساس کردید؟
خدا به همه ما صبر بدهد
آقای یزدان پناه اعتراف می کنم که من هم در جرگه همان لمپنهایی در آمده بودم که زود حکم ارتداد صادر می کنند و شرمنده ام. این نوشته شما نهیب به جایی بود که به خود بیایم. من از بازنشر نوشته ام در سایت سی میل اطلاع نداشتم اما هرچه بیشتر این ندامت نامه باز نشر شود بهتر است تا دیگران هم آگاه شوند. در دوره ای که دروغ و حقیقت بی شرمانه به هم آمیخته است همان بهتر که به پیشنهاد شما صبوری کنیم
پاسخحذفدوست عزیز سر به هوای من
پاسخحذفببخشید زود پسر خاله شدم. اما به نظرم اصلا لازم نیست اینقدر خودت را نهیب بزنی. من به همه مقدسات قسم می خورم که ذره ای ناراحتی و یا بدی از شمادر دل ندارم. قسم می خورم.
آنچه من را به نوشتن این دردنامه واداشت حرکتهایی از این دست بود که این روزها در جامعه ما بسیار زیاد شده است و این اصلا تقصیر من و شما نیست. من و شما را به این سو هل می دهند آنهایی که قدرت و ابزار هل دادن را در دست دارند.
بی نهایت از اینکه مجبور شدی خصوصی و عمومی از من عذرخواهی کنی شرمنده ام. من را ببخشید و همین جا اعلام میکنم که در این ماجرا شما به هیچ وجه مقصر نیودید و اصلا مقصری در کار نبوده است.
پیروز و سربلند باشید
با سلام
پاسخحذفاینها که شما گفتی مطالب علمی مستند بود راستش زمانی که مطلب فارس را چند وقت پیش خوانده بودم فکر میکردم هنوز ایرانید و فکر میکردم که چه دل خوشی دارید که میگوید space elevator ایران میخواهد بسازد و انسان به فضا بفرستد اما از قضاوتم واقعا پشیمانم ! البته وقتی به دسته مورچه ها نگاه میکنید به مورچه بودن انها مینگرید نه کارگر یا سرباز بودن این نیز مساله بیشتر انسانهاست معذرت خواهی من رو بابت قضاوت غلطم بپذیرید
دوستان عزیزم
پاسخحذفباور بفرمایید هر بار که یکی از شما برایم یک متن عذرخواهی می فرستد که بسیاری ایمیلی به دستم رسیده است٬ احساس بدی از خودم٬ وجودم را فرا می گیرد. شاید نباید آنقدر خودخواهی می کردم٬ شاید نباید آنقدر می رنجیدم. من که همه پاسخ‌های شما را می‌دانستم. چرا این متن رانوشتم؟ اما من که خبرگزاری فارس یا مهر نیستم که حالا که پشیمان شده‌ام متن را یکسره پاک کنم. هستم؟